Straż Honorowa Bożego Serca
Straż Honorowa Bożego Serca
W zeszłym roku niepostrzeżenie (przynajmniej dla mnie) minęła 150.
rocznica instalacji Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa w
Polsce. Przełożona krakowskiego klasztoru sióstr wizytek Matka Ludwika
Tomaszewska sprowadziła wtedy Straż z klasztoru w Bourg-en-Bresse we
Francji. Z tego powodu nazywana była Matką tego dzieła w Polsce, a x.
Albin Dunajewski (późniejszy kardynał i biskup krakowski) z racji bycia
w tym czasie kapelanem klasztoru wizytek – jego Ojcem.
Inicjatorką Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa była
siostra Maria od Najświętszego Serca – Konstancja Bernaud. Jeszcze jako
osoba świecka uznała, że nabożeństwo do Najświętszego Serca przez swą
powszechność może się stać fundamentem duchowości przeznaczonej dla
wszystkich katolików w myśl słów św. Franciszka Salezego:
Każdy według swojego stanu i zawodu mógłby żyć tym nabożeństwem w
duchu pokuty, wynagrodzenia, dla większej chwały Bożej, wykonując po
prostu obowiązki swojego stanu.
W macierzystym klasztorze Straży w Bourg-en-Bresse od 1825 roku istniało
tradycyjne Bractwo Najświętszego Serca Jezusowego. Na początku roku 1863
siostry z tego klasztoru dokonały aktu intronizacji Jezusa Chrystusa
Króla. W głównej sali na tronie postawiono posąg Chrystusa Króla, a
siostry podchodziły do niego kolejno, aby wziąć „bilet” z zaleceniem,
jak w praktyce przyczyniać się do królowania Pana Jezusa.
Po kilku tygodniach s. Maria miała wizję przedstawiającą Najświętsze
Serce Pana Jezusa, a wkoło Niego godziny zegara wraz z napisem u góry:
Chwała, miłość, zadośćuczynienie!, u dołu zaś: Straż Honorowa
Najświętszego Serca. Za pozwoleniem przeoryszy zakonnice zapisały wokół
„tarczy zegara” swoje imiona, tam gdzie na rysunku Tarczy Serca
Jezusowego św. Małgorzaty Marii Alacoque były serca. Każda z nich miała
przez wybraną godzinę, nie przerywając zwyczajnych zajęć, adorować w
duchu Boskie Serce. Wszystkie siostry zawarły to przymierze 13 marca
1863 r. Po początkowym odrzuceniu i atakowaniu Straży jako „nowości”
inicjatywa zaczęła się dynamicznie rozwijać wśród kleru, zakonnic i
świeckich.
W Wielki Piątek tego samego roku s. Maria napisała krótką modlitwę
Ofiarowanie Godziny Straży – na rozpoczęcie wybranej godziny, podczas
której zakonnice ofiarowywały prace oraz wszystkie poruszenia serca dla
pocieszenia Pana Jezusa. Celem nabożeństwa miało być oddanie szczególnej
czci Ranie zadanej Sercu Bożemu. Pierwszą „Strażą Honorową” wedle s.
Marii byli Matka Boża, św. Maria Magdalena i św. Jan Apostoł stojący pod
krzyżem. Stąd patronami Straży zostali Matka Boża Bolesna, św. Jan i św.
Maria Magdalena.
9 marca 1864 r. biskup Piotr Henryk Gérault de Langalerie erygował
kanonicznie w kaplicy w Bourg-en-Bresse Bractwo Straży Honorowej. Nieco
później papież Pius IX zatwierdził Straż i nadał jej te same odpusty,
które miało Bractwo Serca Bożego w Rzymie.
W 1878 r. Ojciec Święty Leon XIII podniósł Straż Honorową do godności
arcybractwa z prawem agregowania innych bractw. Stąd też początkowe
podporządkowanie Straży Honorowej przy wizytkach w Krakowie arcybractwu
w Bourg-en-Bresse. Później nastąpiła agregacja do arcybractwa w Wiedniu,
a po odzyskaniu przez nasz kraj niepodległości dzięki intensywnym
zabiegom nuncjusza apostolskiego w Polsce kard. Achillesa Rattiego Straż
Honorowa w Krakowie sama stała się (19 stycznia 1919 r.) arcybractwem
agregującym Straże w całej Polsce. Arcybractwo wydawało od 1921 r.
czasopismo „Wiadomości o Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana
Jezusa”. Wśród członków Straży Honorowej byli m.in. papieże Pius IX,
Leon XIII, św. Pius X, Benedykt XV i Pius XI.
Nabożeństwo Straży (według wzoru św. Małgorzaty Marii) polega na
spędzaniu wybranej godziny w ciągu dnia na uwielbianiu i wynagrodzeniu
Sercu Jezusowemu bez przerywania wykonywanych zajęć. Świętem patronalnym
Straży jest święto Najświętszego Serca Pana Jezusa. Również w Wielki
Piątek w godzinie przebicia Serca Jezusowego na Krzyżu należy oddać mu
hołd i uwielbienie.
W oktawie Wniebowstąpienia Pańskiego AD 2020, ks. Rafał J. Trytek ICR
Powrót
Straż Honorowa Bożego Serca
W zeszłym roku niepostrzeżenie (przynajmniej dla mnie) minęła 150.
rocznica instalacji Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa w
Polsce. Przełożona krakowskiego klasztoru sióstr wizytek Matka Ludwika
Tomaszewska sprowadziła wtedy Straż z klasztoru w Bourg-en-Bresse we
Francji. Z tego powodu nazywana była Matką tego dzieła w Polsce, a x.
Albin Dunajewski (późniejszy kardynał i biskup krakowski) z racji bycia
w tym czasie kapelanem klasztoru wizytek – jego Ojcem.
Inicjatorką Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa była
siostra Maria od Najświętszego Serca – Konstancja Bernaud. Jeszcze jako
osoba świecka uznała, że nabożeństwo do Najświętszego Serca przez swą
powszechność może się stać fundamentem duchowości przeznaczonej dla
wszystkich katolików w myśl słów św. Franciszka Salezego:
Każdy według swojego stanu i zawodu mógłby żyć tym nabożeństwem w
duchu pokuty, wynagrodzenia, dla większej chwały Bożej, wykonując po
prostu obowiązki swojego stanu.
W macierzystym klasztorze Straży w Bourg-en-Bresse od 1825 roku istniało
tradycyjne Bractwo Najświętszego Serca Jezusowego. Na początku roku 1863
siostry z tego klasztoru dokonały aktu intronizacji Jezusa Chrystusa
Króla. W głównej sali na tronie postawiono posąg Chrystusa Króla, a
siostry podchodziły do niego kolejno, aby wziąć „bilet” z zaleceniem,
jak w praktyce przyczyniać się do królowania Pana Jezusa.
Po kilku tygodniach s. Maria miała wizję przedstawiającą Najświętsze
Serce Pana Jezusa, a wkoło Niego godziny zegara wraz z napisem u góry:
Chwała, miłość, zadośćuczynienie!, u dołu zaś: Straż Honorowa
Najświętszego Serca. Za pozwoleniem przeoryszy zakonnice zapisały wokół
„tarczy zegara” swoje imiona, tam gdzie na rysunku Tarczy Serca
Jezusowego św. Małgorzaty Marii Alacoque były serca. Każda z nich miała
przez wybraną godzinę, nie przerywając zwyczajnych zajęć, adorować w
duchu Boskie Serce. Wszystkie siostry zawarły to przymierze 13 marca
1863 r. Po początkowym odrzuceniu i atakowaniu Straży jako „nowości”
inicjatywa zaczęła się dynamicznie rozwijać wśród kleru, zakonnic i
świeckich.
W Wielki Piątek tego samego roku s. Maria napisała krótką modlitwę
Ofiarowanie Godziny Straży – na rozpoczęcie wybranej godziny, podczas
której zakonnice ofiarowywały prace oraz wszystkie poruszenia serca dla
pocieszenia Pana Jezusa. Celem nabożeństwa miało być oddanie szczególnej
czci Ranie zadanej Sercu Bożemu. Pierwszą „Strażą Honorową” wedle s.
Marii byli Matka Boża, św. Maria Magdalena i św. Jan Apostoł stojący pod
krzyżem. Stąd patronami Straży zostali Matka Boża Bolesna, św. Jan i św.
Maria Magdalena.
9 marca 1864 r. biskup Piotr Henryk Gérault de Langalerie erygował
kanonicznie w kaplicy w Bourg-en-Bresse Bractwo Straży Honorowej. Nieco
później papież Pius IX zatwierdził Straż i nadał jej te same odpusty,
które miało Bractwo Serca Bożego w Rzymie.
W 1878 r. Ojciec Święty Leon XIII podniósł Straż Honorową do godności
arcybractwa z prawem agregowania innych bractw. Stąd też początkowe
podporządkowanie Straży Honorowej przy wizytkach w Krakowie arcybractwu
w Bourg-en-Bresse. Później nastąpiła agregacja do arcybractwa w Wiedniu,
a po odzyskaniu przez nasz kraj niepodległości dzięki intensywnym
zabiegom nuncjusza apostolskiego w Polsce kard. Achillesa Rattiego Straż
Honorowa w Krakowie sama stała się (19 stycznia 1919 r.) arcybractwem
agregującym Straże w całej Polsce. Arcybractwo wydawało od 1921 r.
czasopismo „Wiadomości o Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana
Jezusa”. Wśród członków Straży Honorowej byli m.in. papieże Pius IX,
Leon XIII, św. Pius X, Benedykt XV i Pius XI.
Nabożeństwo Straży (według wzoru św. Małgorzaty Marii) polega na
spędzaniu wybranej godziny w ciągu dnia na uwielbianiu i wynagrodzeniu
Sercu Jezusowemu bez przerywania wykonywanych zajęć. Świętem patronalnym
Straży jest święto Najświętszego Serca Pana Jezusa. Również w Wielki
Piątek w godzinie przebicia Serca Jezusowego na Krzyżu należy oddać mu
hołd i uwielbienie.
W oktawie Wniebowstąpienia Pańskiego AD 2020, ks. Rafał J. Trytek ICR