Testament duchowy św. Piusa X

"Jeśli kiedykolwiek zetkniecie się z chlubiącymi się tym, że są

wierzący, że są oddani Papieżowi, i chcą być katolikami, ale nazwanie

klerykałami mają za największą obrazę, powiedźcie uroczyście, że oddane

dzieci Papieża to ci, którzy są posłuszni jego słowu i we wszystkim go

słuchają, a nie ci, którzy czynią zabiegi, by uniknąć wypełnienia jego

rozkazów lub aby naleganiem godnym ważniejszych spraw wymusić na nim

zwolnienia czy dyspensy tym boleśniejsze, im większe wyrządzają szkody

lub zgorszenie. Nigdy nie ustawajcie w powtarzaniu, że choć Papież

miłuje i zatwierdza katolickie stowarzyszenia, które za cel mają również

dobro materialne, zawsze wpajał, że najważniejsze musi być w nich dobro

moralne i religijne, oraz że ze słusznym i godnym pochwały zamiarem

ulepszenia warunków pracownika i chłopa zawsze musi być zespolona miłość

do sprawiedliwości i korzystanie z uprawnionych środków, aby zachować

harmonię i pokój między różnymi stanami. Jasno mówcie, że stowarzyszenia

mieszane, sojusze z niekatolikami dla materialnego dobrobytu są w

pewnych określonych warunkach dozwolone, ale że Papież woli te związki

wiernych, które porzuciwszy wszelki wzgląd ludzki i zamknąwszy uszy na

wszelkie przeciwne pokusy i groźby, zawierane są wokół tego sztandaru,

który choć wielokrotnie zwalczany, jest najwspanialszy i

najchwalebniejszy, bowiem jest sztandarem Kościoła."




Fragment przemówienia św. Piusa X wygłoszonego do kardynałów na

konsystorzu 27 maja 1914 r.
Powrót